Dzień dobry :)
Robię staż na kolejny stopień awansu nauczycielskiego. Wiem, że już tyle jest „ulg”, jeżeli chodzi o nasz język (z czego tak do końca nie jestem wcale zadowolona), ale pewne słowa brzmią mi w dalszym ciągu jakoś dziwnie. Proszę o poradę. Napiszcie mi proszę, jak powinnam napisać: nauczyciel ubiegający się o… czy nauczycielka ubiegająca się o…? Chodzi – jak się domyślacie – oczywiście o kobietę. Ja jestem za nauczycielką.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję :)

1) Jak odmienić przez przypadki następujące nazwiska włoskie: Giuseppe Dandola, Hugo Pratt?
2) Czy prawidłowe jest posługiwanie się w języku polskim oryginalnymi nazwami obcymi, takimi jak na przykład Canale Grande (Wenecja)?
3) Czy odmienna jest włoska nazwa własna Lido?
Z góry serdecznie dziękuję ze odpowiedź – V.Sz-R.

Moje uszanowanie.
Mam kłopot z właściwą pisownią nazwisk kameruńskich. Oryginalne wersje nazwisk niektórych piłkarzy to M'Boma, M’Bami czy N’Do, ale widzę, że czasami występują takie zapisy, jak Mboma czy Nkoulou. Wiem, że np. SO spolszczył stolicę Czadu N’Djamena na Ndżamena. Czy przykład nazw geograficznych może odnosić się tak samo do nazwisk (czyli Mboma, Mbami et cetera)?

Szanowni Państwo,
czy forma zachorowuje jest poprawna? Często można usłyszeć w mediach, że np. wiele osób zachorowuje na jakąś chorobę. Czy nie należy raczej użyć w tym kontekście słowa zapada?

Z poważaniem
Anna Pachocka

Szanowni Państwo.

Ciekawi mnie, jak to się stało, że dopełniacz od słowa „kocioł” brzmi „kotła”, a od „dzięcioł” – „dzięcioła”, skoro końcówki obu wyrazów brzmią „cioł”. Domyślam się, że przyczyną tego są jakieś różnice etymologiczne, i właśnie dlatego proszę o wyjaśnienie.

Z poważaniem

Wojciech Bąk

Czy dopuszczalne jest użycie w tekście literackim – napisanym raczej standardową polszczyzną bez odstępstw – wyrażenia: otworzyć telewizor/ radio? Mnie się to kojarzy z chirurgicznym otwieraniem korpusu, ale czy powinnam kogoś poprawiać, skoro rzecz występuje w słowniku (jakkolwiek z kwalifikatorem pot.)?
Serdeczności polonistyczne
Marianna Cielecka

Mam problem z terminem informatycznym. „Oświetlenie per pixel” niestety bywa nazywane „oświetleniem per-pikselowym” (a nawet „per-pixelowym”!!!), co w moim odczuciu w takiej formie zostać nie może. Niestety, ten nieszczęsny przymiotnik jest trudny do wyplewienia, może dałoby się jakiś neologizm utworzyć, ale jakoś nie mam pomysłu… Mogę prosić o jakąś wskazówkę?

Szanowni Państwo,
czy poniższe zdania są poprawne:

1. Polega na poddaniu się woli innego [drugiego?] człowieka.
2. Zebrali wszystkie książki, jakie tylko zdołali (!), i wysłali rękopisy do Europy.
3. Uważał Jaśka za ambitniejszego ucznia niż Adam.
4. Gestykulując różowym długopisem, uniosła go w powietrze.
5. Ich plan był równie ciekawy(,) jak ryzykowny.
6. Spijała wino równie chciwie(,) jak wodę.
7. Spotkała w kinie dwóch wybitnych lekarzy Adama Kowalskiego i Jana Nowaka.

Dziękuję.

Szanowni Państwo,
czytam powieść rozgrywającą się w XIX-wiecznym Paryżu, m.in. w Liceum Ludwika Wielkiego. W skład kadry tej szkoły wchodzi nie tylko dyrektor, profesorowie i wychowawcy, ale także proktor. Domyślam się, że chodzi o odpowiednik stanowiska prorektora na uczelni, ale ciekawi mnie, dlaczego nigdzie nie znajduję śladu tego słowa. Słowniki i Sieć zgodnie milczą w tej sprawie, wspominając jedynie o urządzeniu z przemysłu tytoniowego.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Pierwszą część wersetu 13 w rozdziale 5 Trenów ks. Jakub Wujek przetłumaczył: „młodzieńców na psotę używali”. Mam kłopot ze zrozumieniem tego fragmentu. Domyślam się, że chodzi tu o jakieś staropolskie znaczenie słowa psota, którego nie znam. Czy mógłbym prosić o wyjaśnienie?
Pozdrawiam,
Jakub